Huub van der Loo exposeerde van 2 oktober tot 27 november 2007.
Huub van der Loo (1962) schildert en tekent rasters, vlakken, lijnen en ovale motieven. Om die vormen te onderzoeken citeert en gebruikt hij beelden uit de meest uiteenlopende bronnen, van kranten tot de klassieke schilderkunst. Zo vervaardigde hij recent een serie tekeningen gebaseerd op de fresco’s van de Italiaanse schilder Masaccio (1401-1428) in de Brancacci-kapel te Florence. Gedurende de afgelopen jaren heeft Van der Loo de grenzen van papier en doek opgerekt door ook buiten, in de openbare ruimte te werken. Daarbij ontwikkelde hij een sterke voorkeur voor vervallen en verwaarloosde locaties, als stille getuigen van vervlogen tijden. In de zomer van 2004 verbleef hij een aantal maanden in een gastatelier in New York.
Op zijn zoektocht door de stad vond hij in een ongebruikt en vervallen havengebied, half in het water en half op de kade, de roestige resten van wat ooit een kraan was geweest. Van der Loo besloot de constructie fluorescerend roze te schilderen. Zonder toestemming en met gevaar voor eigen leven, wiebelend op een bootje van autobanden, transformeerde hij de hoop schroot tot een vrolijk en levendig object. De New Yorkse politie was not amused en wilde hem arresteren voor vandalisme. Door de cops ervan te overtuigen dat hij niets vernielde, maar de werkelijkheid juist verfraaide wist de kunstenaar zijn straf te ontlopen.
