Het gebeurde zeven jaar geleden. “We dachten nog even lekker op vakantie te gaan voordat de kleine kwam”, vertelt Anita Burkels-de Heij. “Toen we op Gran Canaria aankwamen, voelde ik me niet zo lekker en begon vocht vast te houden. Maar ik ben verpleegkundige en raak daarom niet zo snel in paniek. Na een paar dagen begonnen mijn klachten te verergeren: mijn benen verkleurden, werden rood, paars, warm en dik. Toen wist ik: dit is niet goed.”
Ze belde naar haar huisarts in Nederland en vroeg wat ze moest doen omdat het niet zo goed ging en ze zich zorgde maakte. De assistente zei dat ze zich niet zo druk hoefde te maken en dat ze vocht vasthield. Als ze haar been omhoog zou leggen en niet in de zon zou komen, was er niets aan de hand. Het werd echter niet beter.
“Ter plekke heb ik toch nog een arts geconsulteerd, maar die bakte er niet veel van. Ik had namelijk de pech ook net een allergische reactie te hebben. Dus hij was meer bezig met de behandeling daarvan.”
Echo
Maar het ging steeds slechter met haar. Nog een dag verstreek en haar benen werden dikker. Ook haar onderbuik werd dik. De ochtend daarna zag ze dat het helemaal mis was: haar onderbuik was paars, evenals haar benen. “Mijn ondergoed kreeg ik niet meer aan, zo dik was alles. Ik voelde me hondsberoerd en begon over te geven. We zijn toen maar naar een privé-kliniek gegaan omdat ik echt bang was dat ik een trombosebeen had. Ze begrepen me eerst niet want ze dachten dat ik een echo van mijn baby wilde, maar ik wilde een echo van de aderen in mijn benen laten maken. Tijdens de echo werd duidelijk dat ik trombose in mijn been had. Ik moest meteen plat gaan liggen op bed en mocht niet meer lopen.
Ze hebben me toen naar de spoedeisende hulp van die kliniek gebracht. Via een infuus kreeg ik de bloedverdunner heparine.”
Vijf dagen in bed
Trombose is een aandoening waarbij een bloedstolsel de ader of slagader helemaal of gedeeltelijk afsluit. Meestal gebeurt dit in de aders van de benen of in de aders van longvaten. Er zijn verschillende risicofactoren voor het ontwikkelen van trombose, waaronder gebruik van de anticonceptiepil, zwangerschap, kanker, te lang stilzitten of een al eerder doorgemaakte trombose.
Anita werd naar een algemeen ziekenhuis overgebracht aan de andere kant van het eiland. Een tocht van een uur in de ambulance. In dat ziekenhuis heeft ze anderhalve week gelegen. De eerste vijf dagen mocht Anita niet uit bed. “Ze dachten dat er een stolsel los kon raken en naar mijn hart of longen zou schieten. Ik heb daar goede zorg gekregen. Elke dag maakten ze een hartfilmpje en een echo. En mijn benen werden ingezwachteld.”
Dat zwachtelen gebeurt om de spieren te helpen het bloed in de aders van de beenvaten goed naar boven te stuwen. Sommige patiënten ervaren hierdoor minder pijn.
Naar huis
Na anderhalve week was de trombose dusdanig dat er nog maar een kleine kans was op losschieten van het bloedstolsel. Anita mocht weer vliegen. “De echo’s zagen er goed uit, dus ik mocht naar huis. Ik vond het spannend, want vliegen en trombose is geen goede combinatie.” Bij vliegen zit je lang stil en dat kan bij onbehandelde patiënten juist bloedstolsels veroorzaken.
Schade
Een paar weken na thuiskomst is haar dochter geboren. Maar nu nog heeft Anita last van de gevolgen van trombose. “De eerste twee jaar had ik veel klachten en pijn in mijn been. Ik was niet meer in staat om te werken. Als verpleegkundige moet je veel lopen. En hoewel ik er naar uitkeek om weer aan de slag te gaan, kon ik het niet opbrengen. Mijn benen zijn altijd verkleurd en voelen vermoeid aan. Niets helpt. In de standaarden heeft altijd gestaan dat je na trombose twee jaar lang steunkousen moet dragen, maar tegenwoordig is dat niet meer zo duidelijk. Er is bij mij sprake van schade door het bloedtekort in de benen.”
Op 13 oktober is het Wereldtrombosedag. In de AMC-locatie van Amsterdam UMC wordt daarom op 11 oktober een informatiemiddag georganiseerd voor patiënten, hun naasten en andere geïnteresseerden.
Welke symptomen kunnen op trombose wijzen?https://www.trombosestichting.nl/trombose/herken-een-trombose.html
Tekst: Ingrid Lutke Schipholt
Foto: Anita Burkels-de Heij
