Het bordspel op tafel, de kaarten geschud, game on. De fictieve patiënt Elza van der Zanden heeft net een beroerte gehad en is opgenomen in een revalidatiekliniek. Aan de spelers van GRIP de taak om een behandelplan op te stellen waarmee Elza zo snel mogelijk weer naar huis kan.
Geen spelscenario maar realiteit: bij de behandeling van een patiënt kunnen de verschillende belangen van alle betrokkenen zodanig botsen dat de kwaliteit van de zorg wordt beïnvloed. Hoe verhouden de professionele doelen van de verpleegkundige zich bijvoorbeeld tot de doelen van de ergotherapeut? En in hoeverre houdt de ergotherapeut eigenlijk rekening met de wensen van de patiënt? “GRIP daagt derdejaars studenten Geneeskunde, Verpleegkunde, Fysiotherapie, Oefentherapie en Ergotherapie uit om rekening te houden met al die verschillende belangen en samen tot de best passende zorg en behandeling te komen”, vertelt Noor Christoph, projectleider Interprofessionele Educatie (IPE) en bedenker van het spel.
Niet uit een studieboek
Jolien Rood (21), derdejaars student Verpleegkunde, heeft het spel nu een keer gespeeld en is enthousiast: “Spelenderwijs kom je erachter wat voor invloed jouw interventies hebben op het behandeltraject. Iets wat je niet uit een studieboek haalt.” Tijdens drie bijeenkomsten van ongeveer twee uur moet Jolien met haar team tot een interprofessioneel behandelplan komen waarbij Elza’s gezondheidstoestand aan het eind van de rit op alle schalen (Mobiliteit, Cognitief functioneren, Zelfverzorging, Pijnvrij, Vitaliteit en Stemming) op zijn minst redelijk is. Christoph: “De studenten merken al snel: met een solistische aanpak kom je in dit spel niet ver.” Lacht: “Uit de praktijk gegrepen dus. Iedere zorgprofessional zou eens een potje moeten GRIP’en.”
Teamplayers
Het spel GRIP maakt deel uit van IPE, de nieuwe onderwijsvorm die volgens Christoph alleen maar belangrijker wordt. “Zorgverleners worden meer en meer teamplayers. Dat vereist goede samenwerking rond een patiënt en duidelijkheid over ieders rol. Zeker nu zorgvragen steeds complexer worden. Neem een oudere patiënt die geopereerd moet worden aan een heupfractuur, en ook Alzheimer heeft en thuis woont. Bij zo’n patiënt zijn niet alleen een chirurg en internist betrokken, maar ook al gauw een diëtist, verpleegkundige, fysiotherapeut, ergotherapeut, thuiszorg, huisarts, praktijkondersteuner, wijkverpleegkundige enzovoort.”
Op zoek naar leerwerkplaatsen
In vier jaar tijd worden de studenten van UvA Geneeskunde en de HvA-faculteit Gezondheid aan de hand van vier verschillende IPE-modules voorbereid op hun interprofessionele toekomst. In de eerste twee jaar staan elkaars kennis en kunde centraal, in het derde jaar legt GRIP de zorgdilemma’s op tafel. Wat te doen als we het écht niet eens zijn met elkaar? Zonder interprofessioneel behandelplan geen studiepunt. Ter afsluiting gaan de studenten in het vierde jaar daadwerkelijk de werkvloer op om met elkaar interprofessionele zorg te verlenen. Christoph: "We zijn daarvoor nog wel op zoek naar een aantal leerwerkplaatsen. Ziekenhuisafdeling, huisartspraktijk, zorgcentrum of revalidatiecentrum: neem vooral contact met ons op."
Tekst: Sophie Verschoor
Foto: Elmer Bets
