“Eind vorig jaar heb ik een lange vliegreis gemaakt met weinig beweging, wat mij op een trombosebeen kwam te staan. Dat is allemaal goed gekomen. Ik werd na onderzoek met een doos bloedverdunners en advies voor een steunkous naar huis gestuurd. Mijn dagelijks leven is eigenlijk nauwelijks veranderd. Dat was nog niet zo lang geleden wel anders, toen medicijnen en een dagelijks bezoek aan/van de trombosedienst met priksessies mijn voorland geweest zou zijn. Een grote inbreuk op het dagelijks leven.
"Dit is een voorbeeld van het nut van jarenlang wetenschappelijk onderzoek door meerdere generaties onderzoekers die als het ware op elkaars schouders staan”, vertelt Han die deze schenking deed en verder graag anoniem wil blijven. Met het geld dat hij schonk, is binnen de AMC Foundation een Fonds op Naam opgericht: 'Klinkerpad III'. Met het geld is het mogelijk om meer wetenschappelijke promotietrajecten ten behoeve van hart- en vaatziekten te starten.
“Wetenschappelijk onderzoek leidt niet altijd direct tot tastbare toepassingen, maar kan uiteindelijk resultaten opleveren waar een heleboel mensen dagelijks van kunnen profiteren. Bijvoorbeeld door een aanzienlijke vergroting van de kwaliteit van leven. Zeker bij het wetenschappelijk medisch onderzoek naar hart- en vaatziekten waar het hier in het bijzonder om gaat. En daar wil ik aan bijdragen.”
Moed en doorzettingsvermogen
“Meer in het algemeen,” vervolgt hij zijn verhaal, “vind ik dat jonge mensen gelijke kansen moeten krijgen, ongeacht uit welke situatie zij komen. Als zij maar de capaciteiten, de moed en het doorzettingsvermogen hebben om zichzelf te ontwikkelen. In de wetenschap betekent dit dat het belangrijk is dat veelbelovende afstudeerders aan de slag kunnen als onderzoeker. Daarom is het goed om dit jong talent te steunen, in dit geval via de AMC Foundation. Bij toekenning van reguliere gelden, onder andere via de overheid, moeten keuzes gemaakt worden en kan maar een deel naar onderzoek gaan. Ik hoef die keuze niet te maken en kan geven aan onderzoek, daar waar de overheid zijn grenzen bereikt of meent te bereiken. Zodat er net iets meer gedaan kan worden.”
Iets terug doen
“Gelukkig ben ik op een leeftijd en in de situatie dat ik dit soort dingen kan doen. Ik wil graag iets terugdoen voor de maatschappij. Randvoorwaarden scheppen. Ik ondersteun ook andere projecten met als uitgangspunt dat alle jongeren zoveel mogelijk gelijke kansen krijgen. Iedereen moet aan de start kunnen verschijnen. De weg naar de finish zal op eigen kracht gelopen moeten worden. Een klinkerpad geeft stevigheid, maar kent ook hobbels en losse klinkers, die weerbarstig kunnen zijn...
Verder moeten het projecten zijn waarmee ik affiniteit heb. Ze moeten wel een gezicht hebben”, vertelt Han. “Ik weet dat Kees Hovingh een gedreven wetenschapper is. Hij is en blijft nieuwsgierig en is een goed docent. Ik schenk dit daarom ook graag en heb het volste vertrouwen dat zijn groep uitgebreid gaat worden met promovendi zodat nog meer onderzoek gedaan wordt naar hart- en vaatziekten. Dit alles om de wetenschap, naar analogie van het wielrennen, er nog een tandje bij te laten zetten. Met als doel verhoging van kwaliteit van leven voor een grote groep medemensen”, sluit hij af.
Foto: Inge Kaagman, www.kaagvrouw.com
