“Het had de nodige moeite gekost om het te regelen, vooral omdat we eigenlijk net iets te laat begonnen waren. Maar op 31 maart zaten we dan eindelijk in ons vliegtuig naar Sri Lanka voor het coschap sociale geneeskunde.
We wilden er naartoe vanwege de positieve verhalen van andere coassistenten en omdat we alledrie graag de medische zorg in een derdewereldland wilden zien en beleven. Daarnaast, niet onbelangrijk, is Sri Lanka een ontzettend mooi land. Aangezien de stage drie weken duurt en je een visum krijgt voor vier weken, was dit een mooie kans om ook een deel van het land zelf te zien. De taal, nee die spraken wij niet, maar gelukkig is de tweede taal daar Engels en kon je, soms met de nodige moeite, goed communiceren met de bewoners en artsen.
Excursies
Na een week reizen, waarbij we veel moois hebben gezien, begon de stage dan echt. Dat verliep iets anders dan wat wij ervan hadden verwacht. De eerste dag meldden we ons op de universiteit, gevolgd door een kort maar krachtig kennismakingsgesprek waar vooral onze kledingstijl werd bekritiseerd: lange broeken mogen ondanks de hitte niet worden opgestroopt en een overhemd is verplicht. De tweede dag bestond uit een excursie naar een cementfabriek, waar wij de erbarmelijke werkomstandigheden mochten zien. Hierna volgden nog een paar excursies en waren wij vervolgens een paar dagen vrij vanwege nationale feestdagen.
Aanslagen
Nadat wij aanstalten wilden maken om op 21 april terug te gaan naar Galle, waar de universiteit zit, kreeg een van ons een pop-up van de NOS op zijn telefoon: meerdere aanslagen in Sri Lanka met honderden doden. Wij waren totaal verbijsterd. Gelukkig zaten we niet in de buurt van de aanslagen, maar deze dag is voor altijd in ons geheugen gegrift. De eigenares van de Airbnb waar wij sliepen heeft wel tien keer haar excuses aangeboden voor wat er gebeurd was en zij verbood ons om het huis te verlaten, want dat was te gevaarlijk. Er werd zelfs een avondklok ingesteld.
Een van onze ouders had inmiddels contact opgenomen met de AMC-locatie en daarna werden wij gebeld door de International Office die graag meer wilden weten over onze situatie. We kregen te horen dat er wat geregeld zou worden voor een eerdere reis terug als wij ons niet veilig voelden. Toen besloten we om even te overleggen met het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Nederlandse ambassade in Sri Lanka. Zij gaven aan dat wij de adviezen van de lokale overheden moesten opvolgen, wat best lastig is als je geen Singalees spreekt.
Dubbel
Na twee dagen binnen zitten en geen vooruitzicht op een snelle verbetering van de situatie, plus het bericht dat de universiteit voorlopig gesloten zou blijven, hebben wij de dag erna besloten om onze terugreis te vervroegen. Het vertrek voelde ontzettend dubbel. Hebben wij de terroristen nou laten winnen door toe te geven en te vertrekken? Gaan wij deze waanzinnige stage-reis nou zo afsluiten?
Ik kijk alsnog met een goed gevoel terug op deze stage. Het land is schitterend, de mensen zijn ontzettend aardig, het eten is goed en de stage zelf was erg leerzaam! Ik zou zeker iedereen aanraden om het verbredend coschap te doen in Sri Lanka. Het is goed om eens een keer met eigen ogen te zien hoe anders de werkomstandigheden en de zorg zijn in een derdewereldland. Daardoor besef je toch weer: wat hebben wij het goed in ons landje.”
Foto: Thomas Klamer
