“Eigenlijk wilde ik altijd al verpleegkundige worden. En nu, op mijn 61e, werk ik in een ziekenhuis!” Anna Bakker is sinds anderhalf jaar vrijwilliger op de AMC-locatie. Samen met meer dan driehonderd anderen zorgt zij ervoor dat patiënten en hun familie nét dat beetje extra aandacht krijgen. Op 7 december, de Nationale Vrijwilligersdag, worden zij in het zonnetje gezet.

‘De slagroom op de taart’, noemt hoofd Bureau Vrijwilligerswerk Irene Cabri ‘haar’ vrijwilligers. En zo voelt het ook, beaamt Anna Bakker. “Ik ben er voor de patiënten. Ze krijgen een luisterend oor en worden in de watten gelegd. Eenmaal per week sta ik in de Patiëntenlounge, waar ik koffie en thee zet en tosti’s maak. En er gewoon voor ze ben. Ook help ik iedere woensdagochtend bij de Radiologie. Daar verricht ik hand- en spandiensten om het personeel te ontlasten. Zoals een patiënt naar een andere wachtkamer brengen of naar de Spoedeisende Hulp voor een CT-scan.”

Levensverhaal

Bakker werkte 27 jaar achter de balie bij de Rabobank. “Daar hielp ik klanten. Ik kende van sommigen hun hele levensverhaal, hun kinderen. Hier is dat ook het geval. Vooral bij Radiologie zie ik regelmatig dezelfde patiënten. Ze kennen mij nu ook.”

Bij de Rabobank werd Bakker boventallig verklaard. Ze dacht zo weer aan het werk te zijn, maar dat viel tegen. “En thuis zitten bevalt me helemaal niet.” Omdat ze altijd al geïnteresseerd is geweest in het medische vak en ziekenhuizen, meldde ze zich bij het AMC om aan de slag te gaan als vrijwilliger. “Waarom het AMC? Voor mij is er maar één ziekenhuis”, zegt ze schouderophalend. Ze ging op gesprek bij Irene Cabri. “Zij heeft een goede intuïtie waar iemand het best aan de slag kan. En die dacht meteen: dit is de goede persoon voor de Radiologie.”

Altijd positief

De Patiëntenlounge, waar Bakker door gebrek aan voldoende vrijwilligers ook meehelpt, vindt ze het allerleukst. “Ik ga fluitend naar mijn werk. Met patiënten omgaan zit in mijn hart. Ze zijn altijd positief en bedanken je voor de goede zorgen. Op sommige dagen zit het hier lekker vol. Maar ik hou van drukte, ik laat me niet gek maken.”

Eigenlijk, bekent Bakker, zou ze best een vaste baan willen in het ziekenhuis, liefst iets met administratie. “Ik ben altijd positief en blijf erin geloven dat ik hier vast kan komen werken. Lukt dat niet, dan blijf ik vrijwilliger. Ben ik toch mooi aan het werk. Alleen zonder de stress.”

Tekst: Irene van Elzakker

Foto: Elmer Bets