Wat maakt het werken in het Emma Kinderziekenhuis Amsterdam UMC zo leuk? Medewerkers over hun vak en hoe ze in het Emma zijn beland. Rochelle Simons, die aan de TU Delft een opleiding Master of Science 'Design for Interaction' volgt, zocht een afstudeerstage. Zij koos bewust voor een plek in het Emma.

Rochelle Simons, 25 jaar geboren in Weert, met Indonesische roots, kwam naar het Emma Kinderziekenhuis met een duidelijk doel: het verbeteren van de ervaring van kinderen die acuut moeten worden opgenomen. Zowel haar moeder als haar broertje hebben affiniteit met de gezondheidszorg. Dus aan inspiratie van huis uit is geen gebrek.

Rochelle wilde voor haar opleiding een patiëntreis (patient journey en patient experience) ontwikkelen, dat wil zeggen: hoe begeleid je een kind het best van het eerste contact met het ziekenhuis, tot de zorg na de behandeling? Maar hoe doe je dat als je zelf geen medische achtergrond hebt? Hiervoor combineerde Rochelle haar kennis als ontwerpermet haar passie voor het onderzoeken van de behoeftes van kinderen. Want, zoals zij zelf zegt: "Je kan pas iets aan de zorg voor kinderen verbeteren als je hun positie en ervaring als patiënt echt goed kent."

Het resultaat? Een prachtige, interactieve tool voor kinderen die hen begeleidt door de opname, van de Spoedeisende Hulp tot ontslag. Tegelijkertijd helpt de tool bij het beter begrijpen van wat er met hen in het ziekenhuis gebeurt en waarom, zodat ze weten wat ze kunnen verwachten.

Kinderen nauw betrokken

Over de vraag wat haar het meeste heeft geraakt in het Emma hoeft zij niet lang na te denken. De positiviteit waarmee deze kinderen, die soms erg ziek zijn, in het leven staan. Zij zijn bereid ondanks hun eigen ziekte te helpen de zorg voor andere kinderen te verbeteren. Dat is bijzonder om te ervaren.

Vanaf het begin heeft ze de kinderen nauw betrokken bij het ontwerpen van 'haar' tool. In iedere fase gaven zij feedback. En op basis van hun voorkeuren en suggesties kon ze de tool verbeteren, totdat zij er zelf helemaal tevreden over waren. Het hulpmiddel is dus - los van de input van de medische staf - ook echt samen met de kinderen van het Emma tot stand komen.

Draaglijker

Over haar drive om de optimale patient journey en patient experience voor kinderen te onderzoeken zegt Rochelle: "Onderzoek doen met kinderen en het verbeteren van de zorg voor hen geeft mij enorm veel voldoening. De ervaring van een patiënt is een som van alles wat er binnen de opname gebeurt en zich vaak over meerdere afdelingen afspeelt. Als ontwerper vind ik het daarnaast persoonlijk belangrijk om een sociale impact te maken. Een bezoek aan het ziekenhuis is meestal geen fijne ervaring. Vooral niet voor een klein kind. Door de patiëntervaring voor kinderen te verbeteren, hoop ik het ziekenhuisbezoek, minder beladen en draaglijker te maken.

De zorg voor kinderen gaat vaak hoofdzakelijk via de ouders in plaats van ook via het kind. Ook blijkt in de praktijk dat in acute situaties, zowel kinderen als ouders vaak niet weten wat ze kunnen verwachten. Deze tool helpt om kinderen centraal te zetten en hun het gevoel van controle te geven over het ziekenhuisbezoek. Het is makkelijk te bedienen op een tablet en geeft de juiste informatie op het juiste moment, maar bovenal op een kindvriendelijke manier. Hierdoor weten kinderen en ouders beter wat ze kunnen verwachten. En dit helpt het gezin om beter om te gaan met de ziekenhuis ervaring."

Canada

Een gemeenschappelijk kenmerk van Emma-medewerkers is het voorop stellen van het belang van het kind. Veel medewerkers dragen initiatieven voor verbetering aan, maar vaak weten deze initiatiefnemers niet van elkaars projecten. Door krachten te bundelen zou de innovatie binnen het Emma Kinderziekenhuis een extra boost kunnen krijgen. "Ik ga nu een jaar naar Canada en daar hoop ik mij verder te specialiseren binnen de gezondheidszorg. In de toekomst wil ik met alle nieuwe kennis die ik heb opgedaan, meewerken aan nieuwe innovatieprojecten binnen het Emma. Dus wat mij betreft zien jullie mij gauw terug daar op de achtste!" 

Tekst en foto: Ricardo Wijngaarde