Tot de nok toe is het centrale binnenplein van het AMC gevuld. Elke plek is bezet om een glimp op te vangen van het Koninklijk Concertgebouworkest. Patiënten in bed of in een rolstoel, personeel en bezoekers luisterden donderdagmiddag naar de Vierde symfonie van Brahms. "De akoestiek valt reuze mee", zegt aanvoerder van de tweede violen Henk Rubingh. "Het was geweldig."

In het AMC zijn wel vaker concerten: de Jussen broers, Willeke Alberti en Edsilia Rombley hebben patiënten en personeel een verzetje geboden. Maar zo’n befaamd gezelschap is een unicum voor het ziekenhuis. Elk jaar speelt het Concertgebouworkest wel ergens buiten een muziekzaal. En dit jaar viel de eer te beurt aan Amsterdam UMC, vertelt Anita Nijboer. Zij zit in de Raad van Toezicht van het ziekenhuis en in het bestuur van het Concertgebouworkest. "De muzikanten doen dit belangeloos. Het is heel goed om te spelen voor mensen die ziek zijn."

Iets na drieën begint het optreden. Voorzitter van de raad van bestuur van Amsterdam UMC Hans Romijn is verguld dit ‘wereldberoemde orkest’ binnen de muren te hebben. "Ik heb mijn twijfels over de akoestiek van dit gebouw. Goed dat ze er zijn, muziek hoort in een ziekenhuis en heeft geen bijwerkingen."

Geroezemoes

Muisstil is het niet als de eerste tonen over het plein klinken. De winkels zijn open en mensen wandelen rond. Er klinkt geroezemoes. Tussen de delen van de symfonie wordt geapplaudisseerd. Het is geen gemakkelijk stuk dat het orkest onder leiding van de Estlandse dirigent Paavo Järvi heeft uitgekozen. De uitvoering van dit lyrische werk, geschreven door de Duitse componist Brahms, klinkt prachtig in de ruimte waar beton de overhand heeft. De opkomst op het centrale plein is groot. Er staan enige bedden vlak voor het orkest opgesteld achter wat stoelen voor genodigden. "Jullie moeten dit iedere maand doen", zegt een patiënt herstellend van een huidtransplantatie. "Maar ook andere stijlen, zoals jazz. Beter geen comedy want ik kan nu niet lachen met mijn nieuwe huid."

Stukje IC meegenomen

Boven op de overloop kijkt Bianca vanuit haar bed, dat door verpleegkundige Aisha en intensivist Rebekka van de intensive care naar het centrale plein is gereden. Bianca is opgenomen vanwege hersenvliesontsteking. "Ik kreeg geen adem meer, maar deze lieve meisjes zorgen goed voor mij." Breed lachend kijkt ze naar het spektakel. "Zij stelden voor om te gaan luisteren. Daarover hoefde ik niet lang na te denken. Ik hou van gezelligheid. En mijn man vertelde dat het best een bekend orkest is. Maar dat weet ik niet hoor. Ik hou gewoon van Nederlandstalige muziek."

Aisha legt uit hoe bijzonder het is dat ze met een IC-patiënt naar het plein konden komen: "Dat lukt met IC-patiënten bijna nooit. Maar in geval van Bianca kon het, met een beetje moeite. We hebben gewoon een stukje van de IC meegenomen, medicatie en de beademing." Ze wijst naar de monitor aan het voeteneind. "Tijdens het concert hou ik in de gaten hoe het met Bianca gaat." Intensivist Rebekka vult aan: "Muziek draagt bij aan de genezing. Daar wordt onderzoek naar gedaan. Mensen worden kalm van live muziek. Bij baby’s gaat de harstslag omlaag en ook hun ademhaling wordt dan rustig."

Bijzondere emotie

De orkestleden kijken met een goed gevoel terug naar hun optreden. De akoestiek viel ‘niet tegen’. Spelen voor mensen die ziek zijn en in bed liggen, is speciaal. Voor Nicole Alt riep haar optreden een bijzondere emotie op. "Ik vind het zo leuk hier op te treden. Mijn vader heeft hier een hele zware operatie gehad van acht uur. Ik ben blij dat ik wat terug kan doen voor dit ziekenhuis.’ De hoboïste vond het optreden goed gaan. Uiteraard was het rumoeriger dan in het Concertgebouw. "Ach, we treden wel vaker op in rumoerige plekken. Dan hoort wat geroezemoes op de achtergrond er bij. Niet erg."

Voor het Concertgebouworkest is het een drukke tijd. De Vierde van Brahms behoort tot het repertoire van dit seizoen. Alt: "We spelen het morgen en overmorgen nog in het Concertgebouw in Amsterdam. En daarna gaan we naar Azië voor een tournee door Taiwan en Japan."

Tekst: Marc van den Broek & Edith van Rijs
Foto's: Elmer Bets