Op de kop af 33 jaar geleden, op Valentijnsdag 1986, hielp klinisch verloskundige Nori Jorna bij de geboorte van Mark van Zuylen, nu anesthesist in opleiding. Af en toe staan ze zij aan zij bij een bevalling in Amsterdam UMC.

Familierelaties kennen we al onder onze medewerkers: broers en zussen, nichten en neven, vaders en dochters, het komt allemaal voorbij. Maar dit vonden we heel bijzonder: Mark is in 1986 op de wereld geholpen door Nori en op locatie AMC werken zij weer samen in de verloskunde. “Weet je nog hoeveel ik woog bij de bevalling?”, vraagt Mark als hij de stafkamer van Verloskunde binnenwandelt. Nori, lachend: “3750 gram. Maar dat heb ik even nagevraagd hoor.”

Vrij vlot

“Mijn moeder en Nori zijn vriendinnen en beiden verloskundige”, legt Mark uit. “We kennen elkaar dus ook als een soort familie.” Daarom wist Nori nog dat ze Marks moeder had bijgestaan tijdens haar bevalling. Ze herinnert het zich goed: “In die tijd had ik een verloskundigenpraktijk in Amsterdam. Marks moeder kwam als ‘cliënt’ bij ons. Toen ze belde dat ze ging bevallen, had ik dienst, en ik scheurde erheen in mijn Eend. Ze woonde in de Valeriusstraat, hartstikke druk. Ik kon geen parkeerplek vinden. Toen ze belde had ik al in de gaten dat de bevalling razendsnel zou kunnen gaan, dus ik heb de auto dubbel geparkeerd en ben naar binnen gesneld. En je kwam vrij vlot”, zegt ze tegen Mark.

Samen diensten draaien

Rond de millenniumwisseling ging Nori in het AMC werken als klinisch verloskundige. Mark zat toen op de middelbare school, en volgde enkele jaren later als student geneeskunde. “Mijn vader is overleden en mijn moeder hertrouwde met een gynaecoloog die hier werkte. Ik kreeg het vak met de paplepel ingegoten. In mijn studententijd had ik een bijbaantje in de horeca, maar dat schoot niet op. Mijn moeder had bedacht dat ik als student-assistent kon helpen met wetenschappelijk onderzoek. Zo kwam ik op de afdeling Gynaecologie en Obstetrie van het AMC terecht. Na afronding van mijn studie ging ik er als basisarts aan de slag. Toen draaiden Nori en ik af en toe samen diensten.”

“Uiteindelijk koos ik voor de anesthesiologie”, vervolgt Mark. “Een moeilijke beslissing, maar ik ben als anesthesist nog steeds betrokken bij bevallingen voor de pijnstilling.”

Speciaal iemand

“Erg jammer dat je geen gynaecoloog bent geworden. Je zou een goeie zijn geweest”, zegt Nori. “Zo leuk dat je even in mijn vakgebied hebt gewerkt.” Om vervolgens te vertellen: “Er lopen hier vast nog meer artsen en verpleegkundigen rond bij wiens geboorte ik betrokken was. De verloskundigenpraktijk bestreek heel Amsterdam-Zuid, destijds dé plek waar artsen woonden. Enkele jaren geleden moest ik aan mijn knie geopereerd worden in het AMC. Ik had om een bepaalde anesthesist gevraagd die ik kende omdat ik samen met hem een bevalling had gedaan. Na het plaatsen van de verdoving zei hij: ‘Er is hier een speciaal iemand die jou graag de hand wil schudden’. Het was zijn dochter, Emma. Haar had ik ook op de wereld gezet!”

Tekst: Irene van Elzakker
Foto: Amsterdam UMC