Rob Nypels exposeerde van 12 april tot 26 juni 2012
‘Ik reis in de Auvergne op de grens van uitersten… Foto’s uit een landschap, van wat verscholen is achter een vaste vorm. Van licht, van ruimte, van transparantie, verzadiging. Van water dat hevig stroomt of kalm vloeit. Van bergen achter bergen, zon in water, nevel tussen bomen… Avonden die als in een vuurzee eindigen, vaak gevolgd door absoluut zwarte nachten...’ ‘Voor mij is het landschap niet iets wat van een afstand wordt opgenomen, maar iets wat je van binnenuit ervaart’, zegt Rob Nypels (Leiden, 1951). Nypels volgde de opleiding tot grafisch ontwerper, maar voelde zich al snel meer thuis bij de fotografie. Waar hij aanvankelijk overwegend in zwart wit fotografeerde, maakt hij sinds zijn verhuizing naar de Auvergne kleurenopnamen van het landschap dat zijn nieuwe woonomgeving vormt. In de schilderkunst werden landschappen vanaf de Renaissance gereguleerd door de strenge wetten van het perspectief. Vooral weergaven van coulissenlandschappen waren in voorgaande eeuwen populair, maar veel daarvan bestonden slechts in de romantische blik van de schilder. In de overweldigende natuur van het Massif Central en de Auvergne, het decor voor Nypels’ foto’s, kom je zulke landschappen zeker niet tegen. Nypels’ werkwijze druist in tegen elke wet, maar door de omfloerste onscherpe beelden en diagonale kijkrichting ontregelen en ontroeren zijn foto’s op een prettige manier.
